Urodził się 20 czerwca 1793 w Surochowie niedaleko Jarosławia w bogatej rodzinie szlacheckiej. Nauki pobierał w domu rodzinnym, nigdy nie uczęszczał do szkół publicznych.
Kiedy w 1806 roku w pożarze dworu zginęła jego matka Marianna, ojciec - Jacek Fredro, przeniósł się wraz z synem do Lwowa.
W wieku 16 lat, w 1809 roku zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego, później był w wojsku Napoleona. Trzy lata później wziął udział w wyprawie Napoleona na Moskwę; otrzymał wówczas Złoty Krzyż Virtuti Militari. W latach 1813–1814 przebył całą kampanię napoleońską jako oficer ordynansowy w sztabie cesarza. w 1814 r. został odznaczony Krzyżem Legii Honorowej. Po abdykacji Napoleona w 1815 r. wrócił do domu i gospodarował w rodzinnym majątku Bieńkowa Wisznia.
W 1830 roku brał udział w pracach Obywatelskiego Komitetu Pomocy dla Powstania (listopadowego), który został utworzony we Lwowie.
Ostatnie lata życia spędził w gronie rodziny. Zmarł 15 lipca 1876 we Lwowie
8 listopada 1828 r, po jedenastu latach starań, poślubił w kościele w Korczynie właścicielkę zamku w Odrzykoniu, Zofię de domo hrabinę Jabłonowską. Miał z nią syna Jana Aleksandra i córkę Zofię.
Był autorem komedii obyczajowych z życia szlachty, głównie prowincjonalnej. Pisywał również wiersze, poematy, aforyzmy. Debiutował w 1817 roku, jednak pozostał obcy problemom romantyzmu. Pierwszą ważną komedię „Pan Geldhab” napisał w wieku 25 lat.
Aleksander Fredro
Podpowiedź:
Możesz usunąć tę informację włączając Pakiet Premium